آموزش ++C - قسمت اول

[learninweb]

با سلام خدمت تمامي کاربران گرامي در زير آموزش تصويري ++C را بررسي ميکنيم توجه کنيد که شما ميتوانيد نرم افزار آموزش ++Cرا به همراه چند بخش آموزشي ديگر که بصورت تعاملي و شبيه سازي شده با صدا و متن فارسي درس داده شده است و رايگان نيز ميباشد از لينک آموزش ++C دانلود کنيد. در نرم افزارهاي آموزشي کارهاي بيان شده را بايد در محيط شبيه سازي شده انجام دهيد. در ابتدا و انتهاي اين آموزش تصويري نيز کل آموزش (هم متن و هم تصويري) در فايل PDF و Word موجود است.

دانلود فایل pdf آموزش تصویری ++C
دانلود فایل word آموزش تصویری ++C

به نرمافزار آموزش C++ محصول شرکت انياک خوش آمديد. در اين نرم‌افزار آموزشي فقط به آموزش C++ ميپردازيم. دستورات درس داده شده در اين نرم افزار آموزشي به هيچ کامپايلر خاصي وابسته نميباشد. شما ميتوانيد از اين دستورات در هر کامپايلري استفاده نماييد.
در ابتدا به معرفي يکسري مفاهيم کلي در C++ ميپردازيم. اولين قسمتي که ميخواهيم معرفي کنيم، کلمات کليدي ميباشند. کلماتي کليدي، کلماتي هستند که در زبان C++ معرفي شدهاند که هرکدام وظايف خاصي دارند. به عنوان مثال کلماتي همانند if، else، void و for کلمات کليدي هستند که هرکدام وظايف خاصي دارند.
حال به معرفي متغيرها ميپردازيم. متغيرها همانند ظروفي هستند که در آنها مقادير مورد نظر خود را ميريزيد. فرض کنيد که ميخواهيد يک ليتر آب را در ظرفي بريزيد. به همين جهت بايد از ظرفي استفاده کنيد که فضاي کافي براي يک ليتر آب و داراي جنس مناسب براي نگهداري آب باشد. ظرف ها در برنامهنويسي متغير نام دارند. در طول روند اجراي برنامه متغيرها ميتوانند مقادير مختلفي از نوع عدد، متن و ... را در خود جاي دهند. در جدول روبرو انواع داده را مشاهده مي‌کنيد.
هر متغير بايد يک نام داشته باشد که در حين کار بتوان به آن دسترسي داشت. نام‌گذاري متغيرها داراي شرايط زير است :
•نام ميتواند ترکيبي از حروف کوچک و بزرگ a تا z باشد.
•ميتوانيد از کاراکتر _ براي نام گذاري استفاده کنيد.
•ميتوانيد از اعداد صفر تا نه استفاده کنيد اما توجه داشته باشيد نميتوانيد در اول نام از اين اعداد استفاده کنيد..
•حداکثر تعداد کاراکتر براي نامگذاري 31 کاراکتر ميباشد.
•توجه داشته باشيد که حروف کوچک و بزرگ متفاوت ميباشد به عنوان مثال eniac با ENIAC برابر نيست و دو نام متفاوت ميباشند.
•براي نام متغير نميتوانيد از کلمات کليدي استفاده کنيد.
•نام متغير نبايد فاصله داشته باشد.
حال فرض کنيد ميخواهيم يک متغير تعريف کنيم که بتوانيم داخل آن اعداد صحيح قرار دهيم. در ادامه متغير مورد نظر را تعريف ميکنيم.
مشاهده ميکنيد که يک متغير تعريف کردهايم. براي تعريف متغير ابتدا بايد نوع آن را وارد کنيم. به علت اينکه ميخواهيم داخل متغير عدد صحيح بريزيم، نوع آن را int قرار دادهايم. سپس يک بار دکمه فاصله (space) را فشار دادهايم و حرف a را به عنوان نام متغير وارد کردهايم و براي اينکه انتهاي تعريف متغير مشخص شود، کاراکتر ; را وارد کردهايم.


اگر بخواهيد در يک سطر بيشتر از يک متغير تعريف کنيد، با استفاده از , (کاما) نام متغير‌ها را از هم جدا ميکنيم و به صورت زير مينويسيم:
int a,b,c;حال ميخواهيم به متغير مقدار اوليه بدهيم. در ادامه يک متغير ايجاد ميکنيم و داخل آن عدد 45 را قرارمي‌دهيم
در خط وارد شده متغيري با نام x تعريف کردهايم و داخل آن عدد 45 را قرار دادهايم. يک روش ديگر براي مقدار دهي وجود دارد که به صورت زير عمل ميکنيم:
int a, b;‌
a = 10;‌
b = 2; ‌حال به معرفي ثابتها ميپردازيم. ثابتها به صورت کلي همانند متغيرها ميباشند با اين تفاوت که مقدار درون متغيرها تغيير ميکند اما مقدار ثابتها در طول روند اجراي برنامه ثابت خواهد بود. در ادامه يک ثابت ايجاد ميکنيم.


همانطور که مشاهده ميکنيد براي ايجاد ثابتها ابتدا از کلمه کليدي const استفاده ميکنيم سپس با يک فاصله نوع ثابت را تعيين ميکنيم. در ادامه با يک فاصله ديگر نام ثابت و در ادامه با قرار دادن کاراکتر = مقدار ثابت را وارد مي‌کنيم. همان طور که مشاهده ميکنيد در اين مثال عبارت ENIAC را داخل يک ثابت به نام z مقدار دهي کرده‌ايم. به اين نکته توجه داشته باشيد که هرگاه بخواهيم رشته‌اي را داخل متغير يا ثابتي بريزيم از کاراکتر دابل کوتيشن در ابتدا و انتهاي کلمه استفاده ميکنيم. اگر بخواهيم کاراکتري را وارد کنيم از تک کوتيشن در ابتدا و انتهاي کاراکتر استفاده مي‌کنيم. براي مثال توسط کد زير يک ثابت از نوع کاراکتر به نام y برابر مقدار c مي‌شود.
const char y = 'c'‌در ادامه به معرفي عملگرها ميپردازيم. عملگرها علامتهاي خاصي هستند که اعمال خاصي را روي دادهها انجام ميدهند. براي مثال توسط عملگر + مي‌توانيد دو عدد را با هم جمع کنيد. در جدول زير عملگر، نام آن و يک مثال را مشاهده مي‌کنيد.
دسته اول عملگرها که شامل عملگرهاي زير مي‌شوند:
•+ جمع
•- تفريق
•* ضرب
•/ تقسيم
•% باقي مانده
•++ افزايش يک واحد
•-- کاهش يک واحد
عملگرهاي محاسباتي نام دارد.در صفحه بعد به ذکر چند مثال ميپردازيم.
به مثال زير توجه کنيد.
int x = 1, y = 2;‌
int z = x + y;‌
در خط اول اين مثال يک متغير به نام xاز نوع Int تعريف شده و به آن عدد يک تخصيص داده شده است. و سپس يک متغير ديگر به نام y از نوع Int تعريف شده و به آن عدد دو تخصيص داده شده است. در خط دوم يک متغير با نام z از نوع int تعريف کردهايم و مقدار آنرا با استفاده از عملگر + حاصل جمع مقادير x و y قرار دادهايم.حال به ذکر مثال ديگري ميپردازيم. به مثال زير توجه کنيد. int y;‌
int x = 5;‌
y = --x;‌
در اين مثال در سطر اول يک متغير با نام y و از نوع int تعريف کردهايم. در سطر بعد يک متغير با نام x تعريف کردهايم و مقدار اوليه آن را برابر پنج قرار دادهايم. در سطر سوم از مقدار اوليه x با استفاده از عملگر -- يک واحد کم شده و داخل y قرار داده مي‌شود. در واقع مفهوم دستور --x برابر با x = x – 1 ميباشد پس توسط خط سوم مقدار متغير y برابر با مقدار جديد x خواهد بود. پس توسط خط سوم چون اپراتور -- در سمت چپ x است ابتدا دستور -- اجرا شده و سپس مقدار دهي انجام مي‌شود.int y;‌ int x = 20;‌
y = x++;‌
توسط خط اول متغير y از نوع int تعريف مي‌شود و مقدار دهي اوليه نمي‌گردد. توسط خط دوم ابتدا متغير x را از نوع int تعريف کرده و سپس مقدار اوليه 20 به آن تخصيص داده مي‌شود. توسط خط سوم ابتدا دستور y=x اجرا شده و متغير y برابر عدد 20 خواهد شد. در ادامه دستور x++ اجرا مي‌شود که باعث مي‌شود تا مقدار x يک واحد افزايش يافته و برابر 21 شود. پس در خط سوم چون اپراتور ++ که در سمت راست x است ابتدا دستور مقدار دهي انجام شده و سپس دستور ++ اجرا شده و مقدار x يک واحد افزايش مي‌يابد.‌


عملگرها براي مقايسه دو عملوند به کار ميروند و نتيجه درست يا نادرست را برميگرداند. در C++ هر عدد غير از صفر به معني درست و عدد صفر نشان‌دهنده، نادرست بودن است. عملگرهاي رابطهاي را ميتوانيد در جدول زير مشاهده کنيد. توجه داشته باشيد که عملگر == نشانه مساوي بودن است.


حال قصد معرفي عملگرهاي ترکيبي را داريم. اين عملگرها ترکيبي از عملگرهاي محاسباتي و = هستند. عملکرد اين عملگرها را در جدول روبرو ميتوانيد مشاهده کنيد.
عملگرهاي منطقي بر روي عبارات منطقي درست يا نادرست عمل ميکنند. شما ميتوانيد مثالهايي در مورد عملگرهاي منطقي در جدول روبرو مشاهده کنيد. توجه داشته باشيد که هنگامي خروجي عملگر && درست است که هر دو عملوند نتيجه درست داشته باشند و تنيجه عملگر II هنگامي نادرست است که هر دو عملوند نادرست باشند.


حال به ذکر يک مثال مي‌پردازيم. همانطور که مشاهده مي‌کنيد يک قطعه کد در صفحه وارد کرده‌ايم. حال مي‌خواهيم به بررسي کد و خروجي آن بپردازيم. در سطر اول دو متغير از نوع int (عددي) با نامهاي x و y تعريف کرده‌ايم و به آنها مقادير 10 و 15 را داده‌ايم. در سطر بعدي نيز دو متغير از نوع bool (منطقي) تعريف کرده‌ايم. در سطر سوم مقدار true درb قرار داده مي‌شود زيرا اينکه نتيجه x == 15 برابر false است اما نتيجه y > 7 برابر true است در نتيجه false II true برابر با true مي‌باشد. در سطر چهارم مقدار false در b1 قرار خواهد گرفت به دليل اينکه نتيجه عبارت
x > 5 برابر با false مي‌باشد اما نتيجه عبارت y == 15 برابر true مي‌باشد. در نتيجه حاصل عبارت false && true برابر با false است.
در ادامه اين بخش به معرفي عملگرهاي خاص مي‌پردازيم. به غير از عملگرهايي که تا اينجا بررسي کرده‌ايم، بعضي از عملگرها در C++ کاربرد خاصي دارند. اولين عملگري که مي‌خواهيم به آن بپردازيم، عملگر ? (کاراکتر علامت سوال) مي‌باشد که براي بررسي شرط خاصي به کار مي‌رود و
شکل کلي آن به صورت زير مي‌باشد:
; عبارت2 :عبارت1 ? (شرط)
در اين ساختار ابتدا شرط ارزيابي مي‌شود، اگر نتيجه ارزيابي شرط درست باشد، عبارت1 اجرا مي‌شود درغير اين صورت عبارت 2 اجرا خواهد شد.عملگر بعدي که مي‌خواهيم بررسي کنيم عملگر , (کاما) است که براي انجام چند عبارت به صورت پي در پي از عملگر کاما به صورت زير استفاده مي‌شود:
(عبارتn , ... , عبارت 2 , عبارت 1)عملگر بعدي، عملگر sizeof است که وظيفه آن مشخص کردن تعداد بايت‌هايي است که يک نوع يا يک متغير اشغال مي‌کند. اين عملگر به صورت زير استفاده مي‌شود:
);نوع دادهsizeof(
;نام متغيرsizeof در آخر به معرفي عملگر = (انتساب)مي‌پردازيم. از اين عملگر براي مقداردهي متغيرها بصورت زير استفاده مي‌شود.
;مقدار = نام متغيرتا اينجا به طور کلي با عملگرها آشنا شديد. در ادامه اين برنامه آموزشي عملگرها را در طي مثالهاي مختلف بررسي خواهيم کرد.‌
عملگرها داراي اولويت اجرا مي‌باشند که ترتيب اولويت را مي‌توانيد در جدول زير مشاهده کنيد. براي درک بهتر فرض کنيد قصد داريم حاصل معادله 2 + 3 * 5 را به دست بياوريم. حاصل اين معادله يکي از مقادير 25 يا 17 مي‌باشد. همانطور که در جدول روبرو مي‌بينيد در اين معادله ابتدا اولويت با ضرب است. به همين جهت ابتدا 3 * 5 محاسبه مي‌شود و نتيجه برابر 15 مي‌شود. بعد از اولويت ضرب نوبت به جمع مي‌رسد که باغث مي‌شود عدد 15 با 2 جمع ‌شود و خروجي اين معادله برابر با 17 خواهد بود.‌
يک روش براي تبديل نوع، تبديل صريح است. در زير يک مثال مشاهده مي‌کنيد.
int a;‌
float f=16.8;‌
a = (int) f;‌
توسط خط اول يک متغير با نام a از نوع int تعريف شده است. توسط خط دوم اين متغير برابر عدد 16.8 شده است. همانطور که مي‌دانيد نوع float اعداد اعشاري را ذخيره مي‌کند توسط خط سوم مقدار متغير f به نوع int تبديل مي‌شود و در متغير a ذخيره مي‌گردد، يعني متغير a برابر 16 خواهد شد.


تا اينجا با نکات کاربردي در C++ آشنا شده‌ايد. حال مي‌خواهيم به معرفي ساختار برنامه‌نويسي C++ بپردازيم. به طور کلي ساختار برنامه C++ را در پايين مي‌توانيد مشاهده کنيد. شما مي‌توانيد از دستورات مختلفي داخل تابع main استفاده کنيد:
#include <فايل سرآيند>‌
int main()‌
{‌
;‌دستورات
return(مقدار خروجي);‌
}‌
زماني که يک برنامه C++ اجرا مي‌شود ابتدا تابع main اجرا خواهد شد.


در C++ تعدادي توابع و اشياء پيش‌ساخته وجود دارد که درون فايل هاي سرآيند تعريف شده‌اند. براي استفاده از اين امکانات پيش‌ساخته بايد نام اين فايل‌ها را با استفاده از دستور#include به برنامه اضافه نمود.
>نام فايل#include<
فايل‌هاي سرآيند فايلهايي هستند باپسوند h شمامي‌توانيد اين فايلها را در پوشه ‌کامپايلر پوشة include بيابيد. در جدول روبرو مي‌توانيد برخي از فايلهاي سرآيند و کاربرد آنها را مشاهده کنيد. توجه داشته باشيد که دستوراتي که با # شروع مي شوند دستورات پيش‌پردازشي هستند و به سميکالن ختم نمي‌شوند اين دستورات قبل از ترجمه برنامه به زبان ماشين تغييراتي در برنامه ايجاد مي‌کنند. در زير به ذکر يکسري نکات دستوري در C++ مي‌پردازيم.
•بين # و include هيچ فاصله‌اي قرار نمي‌گيرد.
•فايلهاي سرآيند بين > < يا جفت کوتيش قرار مي‌گيرند.
•به جز معرفي فايلهاي سرآيند، تعريف توابع، کاراکتر { و } و توضيحات، بقيه دستورات با علامت ; خاتمه مي‌يابد.
•بين نوع تابع int يا void و نام تابع اصلي main يک فاصله قرار مي‌گيرد.
•چنانچه تابع اصلي main را از نوع void تعريف کرده‌ايد نيازي نيست دستور return را در انتهاي آن استفاده کنيد.
•چنانچه تابع اصلي main را از نوع int تعريف نموديد حتما در انتهاي آن با دستور return يک مقدار صحيح را برگردانيد. اگر مقدار صفر را برگردانيد، سيستم عامل متوجه مي‌‌شود که برنامه کارش را با موفقيت به پايان رسانده است.
فرض کنيد که نياز داريد در بين دستورات خود از توضيحاتي استفاده کنيد. براي قرار دادن توضيح يک خطي از کاراکتر // استفاده مي‌شود. به عنوان مثال خط زير
//this is a comment‌
يک توضيح يک خطي مي‌باشد که در روند اجراي دستورات هيچ نقشي ندارد و فقط جهت راهنمايي برنامه‌نويس در بين دستورات قرار مي‌گيرد.
اگر بخواهيد از چند خط توضيح استفاده کنيد، از کاراکتر /* در ابتداي خطوط توضيحات و از کاراکتر */ در انتهاي توضيحات استفاده مي‌کنيم همانند مثال زير:
/*this is a comment‌
i am working in http://www.learninweb.com */‌


در اين مرحله براي درک بهتر ساختار C++ برنامه‌اي مي‌خواهيم بنويسيم که کاراکتري را از ورودي دريافت مي‌کند. در ادامه دستورات مورد نظر را وارد مي‌کنيم و سپس به توضيح آنها مي‌پردازيم.
در سطر اول اين برنامه فايل conio.h را با استفاده از دستور #include معرفي کرده‌ايم تا بتوان از تابع getch(); استفاده کرد. در سطر دوم تابع main را تعريف کرده‌ايم. در سطر بعد کاراکتر { را قرار داده‌ايم تا کدهاي مربوط به تابع main را بعد از آن وارد کنيم. در سطر چهارم با استفاده از دستور getch(); تعيين کرده‌ايم تا کاربر کاراکتري را وارد کند و در خط بعد پايان تابع Main را با استفاده از کاراکتر } مشخص کرده‌ايم.
در اين مرحله مي‌خواهيم به معرفي دستورات ورودي و خروجي بپردازيم. در C++ براي اينکه کاربر اطلاعاتي را با استفاده از صفحه کليد به برنامه منتقل کند، از شئ cin استفاده مي‌شود. شکل کلي آن به صورت زير مي‌باشد:
cin >>moteghayer;‌
شي cin در فايل سرآيند iostream.h قرار دارد. يعني اگر بخواهيم کاربر مقداري را وارد کند بايد دستور زير را در ابتداي برنامه وارد کنيم:
#include <iostream.h>
حال فرض کنيد بخواهيم اطلاعاتي را در مانيتور نمايش دهيم. براي اينکار از شئ cout استفاده مي‌کنيم. شئ cout همانند شيء cin در فايل سرآيند iostream.h قرار دارد و بايد دستور #include <iostream.h> را در ابتداي برنامه وارد کنيم. در استفاده از شئ cout بايد به نکات زير توجه داشته باشيد:
•براي نمايش رشته آنها را بايد بين دو کاراکتر " " قرار داد.
•براي نمايش مقادير کاراکتري آنها را بايد بين دو کاراکتر ' ' قرار داد.
در هنگام نمايش مي‌توان از کاراکترهاي کنترلي استفاده کرد. قبل از کاراکترهاي کنترلي کاراکتر \ را قرار مي‌دهيم. در جدول زير مي‌توانيد برخي از اين کاراکترها را مشاهده کنيد.
در انتهاي اين فصل مي‌خواهيم به ذکر چند مثال بپردازيم. اکنون مي‌خواهيم برنامه‌اي بنويسيم که دو عدد را از کاربر گرفته و سپس مجموع آنها را نمايش دهد. در ادامه دستورات مورد نظر را وارد مي‌کنيم و سپس به توضيح آنها مي‌پردازيم.


در سطر اول تابع Main اين قطعه کد دو متغير از نوع int تعريف کرده‌ايم.
در سطر بعدي با استفاده از دستور cout يک متن بر روي صفحه براي کاربر نمايش داده مي‌شود. سپس توسط خط بعدي با استفاده از دستور cin دو عدد از کاربر دريافت شده و در دو متغير a و b به ترتيب ذخيره خواهند شد.
در اين سطر با استفاده از دستور cout ابتدا مقدار متغير a سپس کاراکتر + سپس مقدار متغير b و بعد از آن کاراکتر = چاپ مي‌شوند و بعد از آن مجموع متغير a و b به نمايش در مي‌آيد.
براي اجراي برنامه دکمه Ctrl + F9 صفحه کليد را فشار دهيد.


عدد 2 را تايپ کنيد.
دکمه Enter صفحه کليد را فشار دهيد.
عدد 5 را تايپ کنيد.
دکمه Enter صفحه کليد را فشار دهيد.


مشاهده مي‌کنيد که عدد اول، کاراکتر +، عدد دوم، کاراکتر = و در انتها مجموع دو عدد نوشته شده است.
حال مي‌خواهيم به ذکر يک مثال ديگر بپردازيم. در اين مثال مي‌خواهيم برنامه‌اي بنويسيم که اضلاع مستطيل را دريافت کند سپس محيط و مساحت آن را نمايش دهد. در ادامه دستورات را وارد کرده و به توضيح آنها مي‌پردازيم.
در سطر مشخص شده 4 متغير از نوع int تعريف کرده‌ايم که به ترتيب a براي طول، b براي عرض،p براي محيط و s براي مساحت مي‌باشد. در سطر بعدي با استفاده از دستور cout يک متن نوشته شده و سپس توسط خط بعدي با استفاده از دستور cin دو مقدار دريافت مي‌شود که به ترتيب طول و عرض مستطيل مي‌باشند.


در اين مرحله بايد عمليات محاسبه براي محيط مستطيل را وارد کنيم. همانطور که مي‌دانيد براي محاسبه محيط مستطيل از دستور طول ضربدر عرض ضربدر 2 استفاده مي‌شود. به همين دليل دستور p = ( a + b ) * 2 را وارد کرده‌ايم که متغير a و b با هم جمع شده و سپس در دو ضرب مي‌شود و حاصل در متغير p ذخيره مي‌گردد.‌


در اين سطر مقدار مساحت را محاسبه کرده‌ايم که براي محاسبه مساحت از فرمول طول ضربدر عرض استفاده مي‌شود به همين جهت دستور s = a * b را وارد کرده‌ايم.


در انتهاي دستورات با استفاده از دستور cout محيط و مساحت را به کاربر نمايش مي‌دهيم.
براي اجراي برنامه دکمه Ctrl + F9 صفحه کليد را فشار دهيد.


عدد 5 را تايپ کنيد.
دکمه Enter صفحه کليد را فشار دهيد.
عدد 8 را تايپ کنيد.
دکمه Enter صفحه کليد را فشار دهيد.


مشاهده مي‌کنيد که محيط و مساحت مستطيل نمايش داده شده است.
مي‌خواهيم برنامه‌ ديگري ايجاد کنيم تا دو عدد از کاربر دريافت کند سپس عدد بزرگتر را به نمايش در بياورد. در ادامه دستورات اين برنامه را وارد مي‌کنيم، و به توضيح آنها مي‌پردازيم.
در خط اول سه متغير از نوع int تعريف کرده‌ايم که متغير a و b اعداد وارد شده را در خود جاي مي‌دهند و داخل متغير max بزرگترين عدد را قرار مي‌دهيم.
در دو سطر مشخص شده ابتدا از کاربر درخواست مي‌کنيم که دو عدد وارد کند و سپس با استفاده از دستور cin دو عدد وارد شده را دردو متغير a و b ذخيره مي‌کنيم.
در اين سطر با استفاده از دستور
max = ( a > b ) ? a : b; عدد بزرگتر را محاسبه کرده و در متغير max قرار مي‌دهيم.
در سطر آخر با استفاده از يک پيغام مقدار موجود در max را نمايش مي‌دهيم
براي اجراي برنامه، دکمه Ctrl + F9 صفحه کليد را فشار دهيد.


عدد 6 را تايپ کنيد.
دکمه Enter صفحه کليد را فشار دهيد.
عدد 2 را تايپ کنيد.
دکمه Enter صفحه کليد را فشار دهيد.
مشاهده مي‌کنيد که عدد 6 به عنوان عدد بزرگتر به نمايش در آمده است.
کاربر گرامي، شما اکنون در پايان اين بخش هستيد



توجه کنيد که شما ميتوانيد نرم افزار آموزش ++Cرا به همراه چند بخش آموزشي ديگر که بصورت تعاملي و شبيه سازي شده با صدا و متن فارسي درس داده شده است و رايگان نيز ميباشد از لينک آموزش ++C دانلود کنيد. در نرم افزارهاي آموزشي کارهاي بيان شده را بايد در محيط شبيه سازي شده انجام دهيد. در ابتدا و انتهاي اين آموزش تصويري نيز کل آموزش (هم متن و هم تصويري) در فايل PDF و Word موجود است.

دانلود فایل pdf آموزش تصویری ++C
دانلود فایل word آموزش تصویری ++C